Een chef van een fine dining restaurant dat ik ken, wordt uitgenodigd op een evenement door een groot voedingsmiddelen bedrijf. De chef kookt met eerlijke producten. Hij is van de strenge lijn in zijn keuken: geen smaakversterkers, geen additieven en zo min mogelijk vetten en zouten. De chef krijgt op het evenement een pot met gistextracten – lees smaakversterkers – als cadeau. Dit cadeau in een potje blijft achter bij de organisator. Hij is een van de weinigen….
Wat dit met restaurant marketing van doen heeft?
Steeds meer horeca bedrijven gebruiken termen als biologisch, eerlijk en authentiek of oorspronkelijk.
Zijn het ondertussen sleetse termen? Dat hoorde ik in ieder geval van een gastvrouw van 25. Volgens haar worden dit soort termen onterecht door veel collega restaurant houders gebruikt.
Op zich is koken zonder potjes in een restaurant een prima zaak voor een deel van de bewust etende gasten. Mag je dan ook potjes gebruiken? Potjes waarin een voedingsmiddelen bedrijf allerlei interessante stoffen gebruikt? Bijvoorbeeld half fabrikaten zoals schaaldierenfumet, fonds en prefab sauzen.
En als een stof een natuurlijke afkomst heeft, betekent het niet automatisch dat het goed is. En als gasten in de supermarkt additieven mijden, mag je ze dan wel in jouw gerechten gebruiken? Of geef je een volledige ingredientenlijst mee? Nee, toch.
Als je op een dergelijke manier werkt, vergt dit aardig wat van de inkoop en de keukenbrigade. Als je puur wilt koken, maak je alles vanaf scratch. Dus je hebt meer arbeidsuren nodig voor jouw mis-en-place. En je moet gewoon goed kunnen koken.
