Kun je effe naar deze menukaart kijken, zo vlak voor dat hij naar de drukker gaat?” Deze vraag krijg ik vaak van restauranthouders. “Oei, dat is best wel eens schrikken wat je dan ziet.” Worstel jij met het opstellen van jouw kaart? De menukaart is jouw kans om gasten te verleiden. Hoe sexy ziet jouw menukaart eruit? Heb jij ook dooddoeners op jouw kaart?
De menukaart is veel te uitgebreid
Je krijgt al stress als gast als je naar de menukaart kijkt: er is geen doorkomen aan. Na de derde pagina ben je de opties op de eerste pagina al vergeten. Hier een voorbeeld van restaurant De Vergulden Eenhoorn die het gewoon heel overzichtelijk houdt. Geen keuzestress voor de gast. Gasten willen makkelijk kunnen kiezen. Zij zijn vaak met andere vrienden of relaties. Ze hebben echt geen uren de tijd om een studie van de menukaart te maken.
Alles staat door elkaar
Een recent voorbeeld dat ik tegenkwam is het onderscheid tussen Hoofdgerechten en Speciale gerechten. Maar bij de Speciale gerechten tref je ook weer vlees en visgerechten aan. Die heb je als gast ervoor ook in lijstjes gezien bij de Hoofdgerechten. Dus blader je weer terug naar de Hoofdgerechten. Pfff.Of een bierkaart die ingedeeld is naar Brouwerij. Is dat relevant? Ik wil toch gewoon een blond bier of een zwaarder bier dat goed bij mijn gerecht past. Is een indeling naar brouwerij dan handig?
De foto’s zijn lelijk
Niets verleidt beter dan foto’s van mooie mensen en lekker eten. Waarom posten we wel alle mooie foto’s op social media, maar niet op de menukaart? Af en toe durft een horeca ondernemer het aan om foto’s van gerechten op te nemen. De meeste Nederlandse gasten lijken dit in eerste instantie nogal goedkoop te vinden. Het doet ze denken aan take away. Echter, wat is het eerste dat gasten doen als het eten bij de andere tafel arriveert? Kijken, hoe het eruit ziet.
Maar het kan wel
Kijk maar naar de kookboeken van Ottolenghi. En daar staan niet eens aangeharkte en keurig opgemaakte borden op. Hoe bestaat het dat de mooiste foto’s van gerechten van restaurants op Facebook verschijnen? Daar kan het wel, maar op de menukaart is het taboe?
De helft is niet meer bestelbaar
Na eindeloos zoeken, weet je eindelijk wat je wilt en dan is het er niet meer.
De menukaart is niet meer om aan te pakken. Daarmee bedoelen we dat de kaart gewoon vreselijk vies is. Plakkerig dus. Geprinte pagina’s in een plastic insteekhoes. Dat werk.
Door de bomen het bos niet meer
De gerechten zijn niet gesorteerd. Er zijn geen kopjes. Overal gaat het over prijzen. De menu’s zijn niet te volgen. Als je menu A neemt, dan is dat 5 Euro extra. En als je 1 met 2 combineert dan…. Je bent mij kwijt! Echt, ik lees dit voor het eerst.
Alle talen door elkaar
Vooral in de grote steden en de toeristische gebieden in Nederland vindt je menukaarten in meerdere talen. Als ze al goed vertaald zijn (en dat is gewoon vakwerk) dan wil je niet een kaart met 3 talen ineen. Zo wordt de kaart in één klap een enorm boekwerk. Omschrijvingen waar je een woordenboek voor nodig hebt
Je kent ze wel: de menukaart die leest als een etiket op een supermarkt product. De omschrijvingen zijn hele opsommingen met kooktechnieken. Vooral interessante vaktermen kom je tegen. Is dat om je gast te imponeren? Of ben je gewoon een vakidioot die niet wil verkopen?
Gerechten uit het wijnjaar kruik
Gerechten die iedereen kent en heel gangbaar zijn, worden uitvoerig beschreven. Laatst zag ik op de kaart een uitleg van een carpaccio: Dus de carpaccio is dan: “Koud, dungesneden plakjes rundvlees”. Terwijl dit al jaren bij de supermarkt te krijgen is. Om nog maar niet te spreken over de originaliteit van een carpaccio.
Wil jij leren hoe je dit specifiek voor jouw menukaart kunt doen?
